Kościół Matki Bożej Królowej Polski

Rycina Marie Mons z 1730 r. Na głównym planie pałacyk, dalej dwa pawilony dla służby.

Pod koniec XVII w. król Jan III Sobieski zakupił pięknie położony folwark Polków z myślą o wybudowaniu na jego terenie pałacyku dla żony Marii Kazimiery. Ziemie te mijał w drodze do klasztoru Kamedułów, gdzie przyjeżdżał czasem z dworem.

Pałacyk nazwany od imienia królowej „Marymont” zaprojektował Tylman z Gameren. Był to niewielki budynek na planie kwadratu z kilkoma pokojami na parterze i salą w kształcie równoramiennego krzyża z wyciętymi małymi narożnymi gabinetami na piętrze.

W 1720 roku posiadłość kupił August II Mocny, który przebudował pałacyk na willę myśliwską. Założył tu zwierzyniec, przekształcony w 1763 w publiczny park.

Marymont, jako prywatna własność dworu saskiego był dzierżawiony m.in. przez posła angielskiego Wroughta, a potem przez marszałka koronnego Franciszka Rzewuskiego. Obydwaj mieszkańcy utrzymywali posiadłość w świetnym stanie.

Pałac na wzgórzu – rysunek inwentaryzacyjny z ok. 1720 r.

Z czasem Marymont odkupił rząd pruski i rezydencja stała się własnością skarbową. W 1818 założono tu Szkołę Agronomiczną. Budynek przebudowano tworząc tu kaplicę, która przetrwała do 1864 roku. W późniejszym czasie ulokowało się tutaj wojsko, a zabudowania uległy dewastacji.

Rozbudowa kościoła – 1924 r.

W 1915 roku nieruchomość przeszła na własność miasta. Siostry Szarytki prowadziły tu schronisko dla nieuleczalnie chorych pod wezwaniem św. Józefa. W 1916 księża Marianie przerobili zrujnowany pałacyk na publiczną kaplicę. W 1924 roku przebudowano ją w stylu eklektycznym wg proj. ppłk Henrycha. Wykorzystano tu gotowe wzory: klasyczny tympanon i barokową attykę, przez co świątynia nabrała monumentalności. W latach 1926-1928 dobudowano dwa wejścia boczne. W czasie wojny uszkodzeniu uległo m.in. sklepienie nad prezbiterium.

Prace restauracyjne przeprowadzono w latach 1956 – 1959, wówczas rozbudowano kaplicę w kierunku zachodnim i nadbudowano jej wejście. Dzięki temu powstał kościół trzynawowy z transeptem i łukowym prezbiterium.

Do najcenniejszych przedmiotów należą tu: relikwiarz św. Cecylii z połowy XVIII w., rokokowy krzyż ołtarzowy z drewna złoconego z połowy XVIII w., kielich (Fraget) z 1900 r., kielich (Werner) z 1883 r., lichtarz paschalny (Norblin) z przełomu XIX i XX w., obraz „Najświętsze Serce Jezusa” z końca XIX w. oraz organy mechaniczne na 21 głosów wykonane przez Kazimierza Sajdowskiego.

Adres: ulica Gdańska 6a

Źródło:

Krótka historia kościoła na Marymoncie. www.marymont.marianie.pl, dostęp 11.02.2019.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *