Budynek dawnej Lecznicy Chirurgiczno-Ginekologicznej dr Tomasza Ignacego Solmana powstał pod koniec XIX w. według projektu samego Stefana Szyllera. Architekt odpowiedzialny jest za takie dzieła jak gmach Zachęty czy Politechniki, a także bramę i dawną Bibliotekę Uniwersytetu Warszawskiego.
W swoim czasie była to bardzo nowoczesna klinika, pamiętana przez jej pacjentki jako „solmanówka”. Kuracje okazywały się bardzo skuteczne, ale i kosztowne. Dzienny pobyt z „zabiegiem i opatrunkiem” kosztował 7 rubli, podczas gdy w innych lecznicach 4-5. Jerzy Kasprzycki w swoich Korzeniach Miasta domyśla się, że „zabieg z opatrunkiem” to prawdopodobnie aborcja.
Zanim dr Solman otworzył swoją znaną klinikę miał mały gabinet w Alejach Jerozolimskich na przeciwko Dworca Wiedeńskiego. W tamtych czasach pacjentkami były często panie z prowincji, które krępowały się poddawać zabiegom ginekologicznym w swoich małych miejscowościach. Lokalizacja przy dworcu była więc idealna.
Decyzja o budowie kliniki przy Alei Szucha wiązała się z niską ceną ziemi w porównaniu do Śródmieścia. Wówczas były to obrzeża miasta. Solman uległ także modzie panującej w środowisku lekarskim na zakładanie lecznic wśród zieleni z dala od centrum miasta.
Dom do końca II wojny światowej znajdował się w rękach rodziny Solmanów, którzy w tym czasie przebywali prawdopodobnie w Rzeszowie. Zaraz po wojnie sprzedali go za 16 mln rubli ambasadzie ZSRR. Nowi gospodarze przez lata dewastowali piękny, neogotycki budynek. W 1977 r. został on częściowo rozebrany, a w latach 1984-1990 gruntownie odrestaurowany. Dobudowano wówczas nowy fragment na tyłach posesji według projektu Rafała Szczepańskiego i Waldemara Szczerby. Ponoć dom był już w takim stanie, że ściana frontowa niemal się chwiała.
Dziś ta imponująca kamienica stanowi świadectwo ważnego okresu rozwoju Warszawy przełomu XIX i XX wieku.
Adres: Aleja Szucha 9
Źródło:
Kasprzycki Jerzy: Korzenie Miasta. Warszawskie pożegnania, tom I, Śródmieście Południowe. Warszawa: Veda, 1996, s. 254-256. ISBN 83-85584-45-5.