Klasztor Kamedułów na Bielanach

Klasztor Kamedułów jest jednym z najcenniejszych zabytków Warszawy. Tutejsza zabudowa przetrwała wojnę w zasadzie bez uszczerbku, jednak z racji swego położenia w Lesie Bielańskim, miejsce to jest mało znane warszawiakom.

Zakon Kamedułów przybył na te ziemie w połowie XVII wieku z Włoch. Budowę zespołu klasztornego prowadzono w latach 1669-1710, choć prace wykończeniowe trwały jeszcze około 50 lat. Kościół zbudowany został w stylu późnobarokowym, na planie wydłużonego ośmioboku z dwiema dużymi kaplicami. Wystrój wnętrza charakteryzuje stiukowa dekoracja rokokowa oraz cenne obrazy. W zakrystii na sklepieniu znajdują się malowidła M. A. Palloniego z drugiej połowy XVII w. Pozostałe zabudowania to: refektarz, infirmeria, dom gościnny i trzynaście domków pustelniczych.

Bardzo możliwe, że nazwa Bielany pochodzi od białego koloru kamedulskich habitów. Tradycją zakonników było położenie pustelni pośród lasów, a otaczająca przyroda była przez nich traktowana ze szczególną troską. Ostatni z kamedułów zmarł w 1910 r.

Obecnie w części zabudowań klasztornych i w nowo wybudowanych obiektach mieści się m.in. Wyższe Seminarium Duchowne. Obok wschodniej ściany kościoła spoczywa Stanisław Staszic. Miejsce pochówku wskazał w swoim testamencie.

Źródło:

Brykowska Maria: Kościół kamedułów na Bielanach; Zabytki Warszawy tom 45; Warszawa 1982 Janocha Michał: Kamedulskie Bielany; Zeszyty Bielańskie nr 1; Warszawa 2004

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *